Zabiegi chirurgiczne wiążą się z przerwaniem ciągłości tkanek. Powodują ból, osłabiają struktury mięśniowe i ograniczają ruchomość. W przypadku udarów osłabiona zostaje siła mięśniowa i tylko odpowiednia stymulacja układu nerwowego może poprawić funkcjonowanie chorego. Niezależnie od źródła pojawiających się ograniczeń, najlepszym sposobem do powrotu do zdrowia jest rehabilitacja. Im szybciej chory jest aktywizowany do aktywności fizycznej tym szybciej wróci do zdrowia. Ruch zmniejsza ryzyko możliwych powikłań, poprawia rokowanie w dłuższym terminie. Naturalnie najlepsza dla chorego jest profesjonalna opieka fizjoterapeuty z przygotowanym planem ćwiczeń, nie mniej jednak pierwszoplanowy jest ruch. Nawet niewielki ma sens. U osób obłożnie chorych i długotrwale leżących już zginanie palców, czy obrotowy ruch nadgarstków poprawiają ukrwienie i są stymulujące do dalszych ćwiczeń. Nie zakres ruchu ma zatem kluczowe znaczenie a częstość i odpowiednia intensywność aktywności ruchowej.

Doskonałym fizjoterapeutą może się okazać opiekun chorego. Wystarczy, że będzie aktywizował go do systematycznych ćwiczeń, zachęcał do nich i pomagał w ich wykonywaniu. Naturalnie zakres ruchów i aktywności muszą respektować przeciwskazania dla danej jednostki chorobowej. Ćwiczenia, które wykonuje chory mogą mieć bierny i czynny charakter. Szybka pionizacja przyspiesza powrót do zdrowia. Dzięki mało inwazyjnym technikom operacyjnym w wielu przypadkach chory może poruszać się już następnego dnia po zabiegu. Poprawia to jego samopoczucie, zwiększa pewność siebie i sprawia, że chorzy nie są zależni od innych. Sprzymierzeńcem każdej osoby, czy to zawodowo zajmującej się rehabilitacją chorych czy będących opiekunami nieprofesjonalnymi jest czas i cierpliwość. Powrót do zdrowia, o ile tylko jest możliwy, to proces długotrwały zależny od wielu czynników. Zdarza się, że gra toczy się nie o powrót do zdrowia a jedynie o utrzymanie pacjenta w jak najlepszej kondycji gdyż cierpi na nieuleczalną chorobę a jego rokowanie jest słabe. Czas i cierpliwość pozwalają uniknąć rozczarowań i chronią chorego oraz opiekuna przed zniechęceniem. Metoda małych acz systematycznych kroków, to droga do progresji i poprawy stanu pacjenta. Nie ma lepszego, bezpieczniejszego i tak dostępnego leku jakim jest ruch. Warto z niego korzystać w każdym wieku.